این که در یک رسانه چه محتوایی را می‌‌توانیم عرضه کنیم تا محتوای ما به خوبی به مخاطب برسد چه فضایی را باید انتخاب کنیم و اساسا استفاده از یک رسانه مناسب چقدر می‌تواند در کیفیت محتوا ما مؤثر باشد مسئله مهمی در تولید محتوا و توزیع آن است .
آیا به رسانه‌های اطراف خود فکر کرده‌اید؟ چند رسانه اطراف خود می‌بینید؟ هر ۵ سال ظاهر و کارایی رسانه‌های اطراف ما به شدت تغییر می‌کند.
از اینجا بخوانید : آگاهی از برند Brand Awareness : دانش چگونگی نشر ایده‌ها
رسانه‌های اطراف ما کدامند؟
زمانی نچندان دور رسانه‌ها بسیار محدود بودند اگر مانند من متولد دهه ۶۰ باشید از رسانه چند نام بیشتر در یاد شما نمانده است. رادیو تلویزیون، روزنامه، کتاب و مجله. اگر رادیو و تلویزیون را دو رسانه مستقل بپنداریم، مابقی رسانه‌ها رسانه‌های چاپی بودند.
اگر رسانه را به معنی رسانه‌های جمعی بدانیم و وارد رسانه‌های محدود نشویم باید بگوییم رسانه آن دسته از نشر یافته‌هایی هستند که پیامی را به جمعی بزرگ که افراد این جمع کاملا یکی دیگر را نمی‌شناسند ارائه می‌شود. شاید بگویید افراد دانشگاه همه هم را می‌شناسند اما منظور ما دانشگاه بزرگی مانند دانشگاه تهران است که همیشه چند هزار نفر در آن تحصیل می‌کردند پس نشریات دانشجویی رسانه‌های جمعی بودند اما این جمع اندکی محدود بود.
از دهه نوستالژیک ۶۰ تا دهه ۸۰ ظاهر رسانه‌ها همان بود که بود. اندکی تیراژ روزنامه‌ها بیشتر شده بود چند کانال هم به تلویزیون و رادیو افزوده شده بود. این همه ماجرا بود تا آن که رسانه‌های وبی پا به دنیای ما گذاشتند و توان رسانه‌ای عجیبی در ایران به وجود آمد.
اگر بخواهیم رسانه‌ها را در دنیای امروزینمان تقسیم بندی کنیم باید آنها را به سه دسته بخش کنیم.
- رسانه‌های کاغذی
- رسانه‌های صوتی و تصویری
- رسانه‌های وبی
از اینجا بخوانید : انواع محتوا با مخاطب چه کار می کند
رسانه کاغذی با به وجود آمدن کاغذ متولد شد و بیش از ۱۵۰۰ سال است که وظیفه رساندن پیام جمعی را بر عهده داشته است. با اختراع چاپ هم به اوج رسیده است. نوشتار و گرافیک پیامی است از طریق کاغذ منتقل می‌شد.
رسانه وبی شاید در این تقسیم بندی از همه آسیب پذیر است زیرا وقتی که برق و اینترنت باشد کارایی دارند و اگر کسی بتواند دکمه خاموش کردن اینترنت! را در همه جهان به دست بیاورد با فشار آن همه این رسانه‌ها از دسترس خارج می شوند.
از اینجا بخوانید : دانایی و توانایی زبان در تولید محتوا
رسانه‌ها تحمل چه محتوایی دارند؟
محتوایی که در رسانه‌های تصویری و صوتی و چاپی به مخاطب عرضه می‌شود، به شدت محدود و بی‌تنوع است. برنامه سازی برای تلویزیون منحصر به صدا و سیما بود، که البته در بسیاری موارد چندان دلچسب هم نبود. دو کانال باید سلیقه ۴۰ میلیون ایرانی را تأمین می‌کرد تازه از ساعت ۵ بعد از ظهر هم برنامه‌ها شروع می‌شد. آن هم برنامه‌هایی که بیشترش اخبار بود.
همین بوده که وقتی از رئیس صدا و سیمای وقت پرسیدند چرا در تابستان‌ها برنامه خوب نمی‌گذارید. فرمودند خوب تابستان مردم مسافرت‌اند و در حال گشت و گذار این مسائل نمی‌توانند برنامه های خوب ما را ببینند. و وقتی هم که پرسیدند چرا در زمستان این برنامه خوب‌ها را پخش نمی‌کنید، فرمودند زمستان هم بچه ها درس دارند مردم پی‌هزار گرفتاری این مسائل نمی‌شه که ما برنامه خوب پخش کنیم. البته فکر نکنید که در پاییز و بهار برنامه‌ها فرق با دیگر زمان‌ها داشت ها.
انقلاب وب
رسانه وبی، ترکیبی از خواندن و دیدن بود هم می‌توانست فیلم در آن دید و هم رادیو گوش داد و هم روزنامه خواند این انقلاب تمام عیاری بود. تازه هرکس هم می‌توانست برای خود در آن صاحب رسانه شود و نیاز به دستور از مقامات بالا هم در آن نبود.
وب محیطی است که محتوا در آن پادشاه است برای عرضه محتوا به کسانی که به آن نیاز دارند به وجود آمده است. همیشه محتوایی جدید برای خواندن دارد و در همه جای دنیا در دسترس است. البته مدیریت رسانه‌های وبی بسیار سخت تر از دیگر رسانه‌هاست.
وب با ظهور شبکه‌ها اجتماعی به مفهومی دست یافت که حتی یک نمونه مشابه هم در رسانه های قبلی نداشت. این نمونه‌ها بی‌بدیل با ورود مفاهیمی مانند گیمیفیکشن یا بازی نمایی و بیگ دیتا یا داده های بزرگ و هوش مصنوعی به شدت متحول شد. این بخش از رسانه‌ها روز به روز در حال پیشرفتند و بی‌احتمال نیست که تا سی چهل سال دیگر کتابی چاپ نشود و همه کتاب‌ها در به صورت کتاب ها الکترونیک باشد و هیچ تلویزیونی بدون وب کار کنند.
در دنیای وب این محتوا است که رسانه خود را شکل می‌دهد و برای خود ظاهری را پیدا می‌کند و در رسانه‌های قدیمی چه بسیار محتواهایی بودند که به واسطه عدم هماهنگی با رسانه خود هیچ گاه شانس انتشار نمی‌یافتند.
در درس بعد شما انواع محتوایی که می توان در اینترنت عرضه کرد را می شناسید.
